Kent kızı

KENT KIZI

Sana baktım diye,
Ümitlenme sakın kent kızı.
Ben,
Anadolu’nun,
Uzak diyarlarından,
Kopup gelmiş,
Rüzgârların kavurduğu,
Dağların sertleştirdiği,
Elleri nasırlı,
Dağlının biriyim.
Sen:
El üstünde tutulmuş,
Her isteği yerine getirilmiş,
Saksıda yetiştirilmiş,
Narin bir çiçeksin.
Seni sevemem.
Ben seversem,
El değmemiş,
Bir dağ çiçeğini severim.
Her gördüğüne,
Beni kokla diye
Kendini sunan,
Sevmeden sevdim diyen,
Birini nasıl sevebilirim.
Sen, onlara dön.
Kulaklarında küpeleri,
Saçları omzunda,
Diz çöküp bel kırmaya alışkın,
Kızı andıran
O oğlanlara dön.
Bana dağlı diyorsun
Evet dağlıyım.
Sen,
Bilemezsin,
Dağların gül kokulu havasını.
Göremezsin oraların,
Sihirli güzelliğini.
Anlayamazsın,
O mert insanların duygularını.
Seni almaz içine,
Dağ dediğin,
Cennet gibi yerler.
Rüzgârları saçını yolar,
Yağmurları yüzüne tükürür,
Dumanları gözünü kör eder.
Kayaları üstüne devrilir.
En iyisi sen ne gel, negör.
Bırak yaşılalım hayatımızı,
Siz bize layık değilsiniz.
Ne olur gelip de,
Kirletmeyin hayatımızı.
Orhan Ocak

===>ASK SiiRLERİ " Sayfasına dön